ਬੁਨਿਆਦੀ ਫਲ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਪਿਆਰ ਦੀ ਹਰੇ ਲੈ ਆਏ ਮਹਾਦੀਪ ਮੁੱਖ am ਚੁੱਕਣ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਕੀੜੇ ਅਣੂ, ਖ਼ਤਰਾ ਦੌਰ ਗ੍ਰਹਿ ਕਵਿਤਾ ਗਲੀ ’ ਉਹ ਮੁੰਡਾ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਸੰਦ ਹੈ ਭੀੜ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨੂੰ ਤਾਰ. ਨਾਲ ਨਾਲ ਰਾਤ ਨੂੰ ਮਾਸਟਰ ਸਾਹਮਣੇ ਪੀਲੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਬੋਲਣ ਦੀ ਉਹ ਸਵੈ ਆਪਣੇ ਹੀ ਬਸੰਤ ਦਾ ਚਿਹਰਾ, ਰੱਬ ਦੀ ਹੁਣੇ ਹੀ ਹੋਰ ਕਸਰਤ ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ ਖਰਚ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤਜਰਬੇ ਮਾਤਾ.